Neon - Καρυωτακης - Kαθε πραγματικοτης αποκρουστικη

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,

κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,

κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,

πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι

στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,

το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι

κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου

βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-

καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου

σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,

και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,

μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,

μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

ΕΣΠΕΡΑ 

Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα... 

Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθη  στον κήπο, στη λιμνούλα και στη σέρα  που εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι  κι επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα. 

Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα... 

Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθη  γινόταν άστρο. Σύννεφο από πέρα  μεγάλωνε (ίδιο σάβανο που κλώθει  με μοχθηρή σπουδή μοιραία μητέρα). 

Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα... 

Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,  το στερνο ρόδο θα 'χανε η σέρα      και η λίμνη με νεκρόφυλλα θα εστρώθη.  Τ' άστρα ζυγώνανε, καημοί , από πέρα. 

Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...