Λέω στη μάνα και στον Νικόλα. Τότε και τώρα.

Έμαθα στα δυο μου να δένω τα κορδόνια.
Έμαθα στα τέσσερα να τρώγω μακαρόνια.
Έμαθα στα έξι μου να βάζω παντελόνια.
Και είμαι τώρα εννιά
Με μια όμορφη μαμά
Με εναν όμορφο μπαμπά
Και δυο όμορφα αδελφια.
                Χρονια Πολλα Νικολα!

          ---                  ---                  ---

Η μάνα.

Μάνα έχεις καστανά μάτια
κι ενα χαμόγελο πλατύ.
Έχεις όμορφα μάτια.
Οταν τα κλείνεις σκοτεινιάζει η γη.

Η μάνα σαν Δασκάλα μου είπε πρώτα.
 ''σαν κλείσει μια πόρτα μην ρίχνεις το κεφάλι
                   ανοίγει κάποια άλλη''.
Μάνα μου τώρα θέλω να μ'αγαπας στα δύσκολα
          θέλω που και που να με χτυπάς
          θέλω οταν μιλώ να με κοιτάς,
θέλω οσό σ'αγαπω να μ'αγαπας.

Η ζωή περπάτησε πολύ. Μας ξέχασε δεν έμαθε να χαιρετάει. Δεν  θύμωσε.
Δεν μας αγαπάει.
Η ζωή περπάτησε πολύ.
Δεν πίστευα τοσο κακός ο κόσμος,
Τοση φωνή να εχει το ψέμα,
Τοσο μόνος να νοίωθει ο μόνος.
Τοσο κανένας να είναι ο καθένας.
Για αυτο σου λεω,
                           Μάνα να μ'αγαπάς στα δύσκολα.


''Το κύμα να τραγουδά στο ρυθμό του νερού 4/4
Και εσυ σώμα και πνεύμα ενός άλλου καιρού
Να χάνεσαι στο φως ή στων σκιών το μονοπάτι
έχοντας φυλαχτό και μοναδικό πεπρωμένο εσένα.''


Το ποίημα ''Η μάνα'' είναι γραμμένο το 2005.

        έγραψε ο Μιχάλης Καλογεράκης.