Φωτογραφία ΙΙ
Ακροβατείς σε σώματα.
Τα μάτια σου λάμπουν. Πού κοιτάς;
και τ' αποστρέφεις. Θα 'ναι μέρες στριμωγμένες.
Τα πάντα όμως ήτανε το σώμα.
Σ' ένα δωμάτιο δίπλα στη θάλασσα
και σ' ένα καφέ χαρισμένο, στη ζάχαρη
στα μανταρίνια, στο λάδι, στο ψωμί, στα χνότα
και σ' ένα κρυφά πληρωμένο δωμάτιο μικρών διακοπών.
Αυτό που μένει
είναι κάτι αγάπες σκασμένες, ίδια καρπούζια
σε περβάζια που βλέπουν στη θάλασσα
κι όλα σου τα σώματα
τα μεταμορφωμένα.
Ίσως και το παιδί που το 'μαθαν ήσυχα να κοιμάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου