Στον κ.Βασίλη Νόττα και στον κ.Ηλία Κουτσούκο.
(φωτ. Βασίλης Νόττας)
Ο άνεμος
Πρόσεξε λιγάκι
Στο Καλατραβάκι
Όταν φυσάει δυνατά
Κράτα τη φούστα σου σφικτά
Στο Καλατραβάκι
Στον παιχνιδιάρη τον βοριά
Που ανακατεύει τα μαλλιά
για τον άνεμο ρωτούν
που δέντρα ρίχνει, στέγες παίρνει και φούστες σηκώνει
θα σας απαντήσω εγώ
πως ο άνεμος σας έχει
γραμμένους και τους δυο
Στο Καλατραβάκι
Όταν φυσάει δυνατά
Κράτα τη φούστα σου σφικτά
Στο Καλατραβάκι
Τον παιχνιδιάρη τον βοριά
Που ανακατεύει τα μαλλιά
σε ό, τι μοιάζει προφανές
ο αέρας ίδιος είναι για όλους τους ανθρώπους
περισσότερο θα δεις
πώς να ενοχλεί του αρέσει στριμμένους και εμπαθείς
Στο Καλατραβάκι
Όταν φυσάει δυνατά
Κράτα τη φούστα σου σφικτά
Στο Καλατραβάκι
Στον παιχνιδιάρη τον βοριά
Που ανακατεύει τα μαλλιά
μετ. Β.Νόττας
τραφουδι του Georges Brassens.
τραφουδι του Georges Brassens.
Βασίλης Νόττας
Το νεο Μυθιστόρημα του Βασίλη Νόττα Το Πολυτεχνείο τρέμει. Ένα μυθιστόρημα πανεπιστημιακής φαντασίας με αστυνομικές αποχρώσεις.
«Τον καιρό εκείνο ο Τόπος άλλαζε και μαζί του άλλαζε και η Πόλη»
Στο μπαλκόνι στην Ανω Πόλη με καφέ ή με κρασί.
Με τραγιάσκα και με ενα χαμόγελο μεχρι τον ουρανό.
Ζωγραφική.Ποίηση.Georges Brassens.
---- ---- ---- ---- ----
Ηλίας Κουτσούκος
Αγαπημένη μου μαμά,
Σου γράφω γιατί αισθάνομαι πολύ μπλοκαρισμένος πάλι... Μάλιστα έχω την εντύπωση πως είμαι πολύ μπλοκαρισμένος τα τελευταία είκοσι χρόνια... Μαμά νομίζω πως αυτά τα χρόνια τα έχασα κάπου. Για να σου εξηγήσω καλύτερα μου θυμίζει εκείνη την ιστορία με το εικοσάρικο... πρέπει να ήταν γύρω στο 1960 που πρωτοβγήκαν τα μεταλλικά εικοσάρικα —θυμάσαι— κι ο μπαμπάς έφερε ένα εικοσάρικο στο σπίτι και μας το έδειξε κι εγώ ο ηλίθιος μόλις ο μπαμπάς έπεσε για ύπνο το βούτηξα μέσα απ' το μικρό του το τσεπάκι και την άλλη μέρα το μεσημέρι που γύρισε ο μπαμπάς — μετά το φαγητό— είπε κοιτάζοντας το πιάτο με τις φακές του, κάπου έχασα το εικοσάρικο που σας έδειξα χτες... και συ είπες, αποκλείεται... κάπου θα το έδωσες και δεν θυμάσαι Τζίμη... κι αυτός είπε δυο-τρεις φορές χωρίς να σε κοιτάζει, χωρίς να με κοιτάζει, το εικοσάρικο χάθηκε εδώ μέσα στο σπίτι!... κι εγώ είχα γίνει λιώμα μ' αυτό που είπε κοιτάζοντας τις φακές του... Βέβαια το ίδιο βράδυ τόβαλα πάλι στο τσεπάκι του, έκλαψα κι όλας θυμάμαι στο κρεβάτι μου αφού είχα γίνει ο κλέφτης του μπαμπά...
Μαμά, έτσι ακριβώς αισθάνομαι με τα χρόνια. Νομίζω πως τα έχασα κάπου τριγύρω μου και δεν μπορώ να κοιμηθώ, λες και τα έκλεψα εγώ απ' τον εαυτό μου...
[....] Μαμά θέλω να σου γράψω δυο λόγια για τα μαθήματα που κάνω στη σχολή. Έχω κάπου εξήντα μαθητές σε τρία τμήματα. Στη σχολή λένε πως είμαι ο καλύτερος καθηγητής αν και δεν ακολουθώ κανένα οδηγό διδασκαλίας, παρά τους λέω τα δικά μου πράγματα. Τα παιδιά ξέρεις θαυμάζουν τον δάσκαλο τους αν τους μιλάει στη γλώσσα τους κι εγώ έτσι τους μιλάω και τους λέω πως είναι ξοφλημένοι αν δεν μπουν στο Σύστημα αλλά παράλληλα τους βρίσκω διάφορους τρόπους να είναι μέσα στο Σύστημα και να μην είναι! Αυτό τους ενθουσιάζει πολύ! τώρα που να σου εξηγήσω ρε μαμά τι σημαίνει Σύστημα;.. είναι σαν να σε βρίζω και συ να μου λες στο τηλέφωνο., καλά-καλά παιδάκι μου αλλά να προσέχεις και να φοράς φανέλα από μέσα!. έτσι δηλαδή η αιώνια προστασία, κατάλαβες;
[....] Μαμά προχτές σε είδα στον ύπνο μου και χάρηκα πολύ. Φορούσες ένα μπεζ ταγιέρ με μεγάλα πέτα, κάτι καφετιές γόβες και τσάντα ασορτί, καδράκι του εξήντα ήσουν, μόλις λέει, είχε σχολάσει η εκκλησία κι έμπαινες σπίτι... Λιάκο! Λιακούλη, φώναξες απ' την πόρτα κι εγώ έτρεxα σφήνα στον καμπινέ να σβήσω το τσιγάρο...
Μαμά θα κλείσω τώρα και θα σου γράψω άλλη φορά γιατί είμαι κουρασμένος. Τον μπαμπά και τα μάτια σου.
Μαμά στο προηγούμενο γράμμα σ' είχα πικράνει για τον Άγιο Φανούριο και τις πίτες που κάνεις. Εντάξει, μη παίρνεις στα σοβαρά όσα σου γράφω. Πάντως στο λέω πως ο Άγιος Φανούρης σου δεν κάνει τίποτα...
Σ' αγαπώ
ο Λιάκος σου
Από το περιοδικό ΓΙΑΤΙ - τ. 179, Μάιος 1990
Ηλίας Κουτσούκος
Απο το βιβλίο "Γράμματα στη μητέρα"
--- --- --- --- ---
Ψέμα απ' το βάθος δεξιά
Καθόμουν με τον φίλο μου τον Γιωργάκη στα πίσω θρανία
στην αίθουσα των εκδηλώσεων του Γυμνασίου κι ακούγαμε,δήθεν με προσοχή,
ένα τεράστιο σε όγκο παπά που μας μιλούσε για την 'ανάγκη της Θείας Μετάληψης'.
Είναι,μας έλεγε, τεράστιο αμάρτημα να μην μεταλαμβάνουμε
το σώμα και το αίμα του Κυρίου κι επίσης αυτό πρέπει να γίνεται μετά το μυστήριο
της Εξομολόγησης.
Σκεφτόμουν ότι έπρεπε δηλαδή να πάω πρώτα στον σκατόπαπα και του πω
ότι μερικά βράδια τρίβω το πουλί μου ενώ σκέφτομαι τον κώλο της Αργυρούλας και μετά
Κυριακάτικα να πάω στην εκκλησία και να μεταλάβω σώμα κι αίμα του Κυρίου, δηλαδή
κάτι σαν να είμαι κανίβαλος ή πτωματοφάγος. Έτσι το έβλεπα κι ο Γιώργος συμφωνούσε μαζί μου.
Μιλούσε αυστηρά λοιπόν ο πάπαρος και μας κοιτούσε και μας έλεγε-για να μας τρομάξει-
για την 'ρομφαία του Κυρίου' και κάπου πήρε το μάτι του ότι είχαμε στρώσει κουβέντα εγώ και ο φίλος μου και αγριεμένος,μου απευθύνθηκε... 'δε μου λες μικρέ εκεί στο βάθος δεξιά δεν σε ενδιαφέρουν αυτά που σας λάω;'
Σηκώθηκα όρθιος και σαν από θείο θαύμα σκέφτηκα αστραπιαία να τον ξεγελάσω.
Του λέω 'πάτερ έλεγα στον συμμαθητή μου ότι το παλιό κρασί είναι ξύδι...'
Ο παπάς ρώτησε εκνευρισμένος 'και λοιπόν,τι σχέση έχει αυτό με τη Θεία Μετάληψη για πες μου'
Κοίταξα τον πάπαρο με δήθεν φόβο και δέος και τότε αμόλησα τη φρικτή αλλά λαμπρή
ψεματάρα μου..
'Έλεγα στον συμμαθητή μου πάτερ ότι δεν χωνεύω το κρασί που γίνεται ξύδι γιατί όταν δίψασε ο Χριστός στο σταυρό οι στρατιώτες του έδωσαν ξύδι...'
Τότε ο παπάς με κοίταξε με θαυμασμό και είπε 'μπράβο αγόρι μου, μπραβο' και μερικοί συμμαθητές μου ξύναν τα κεφάλια τους...
Απο το βιβλίο Delivery Boy.
Ηλίας Κουτσούκος
Με χιούμορ και βαριά φωνή. Τσιγάρα Chesterfield ζωγραφισμένα απο τον ιδιο.
---- ---- ---- ----
Μεσα απο τα μάτια σας αγαπησαμε την Θεσσαλονικη.
Υ.Γ.
Την τελευταια φορα που ηρθα στη Θεσσαλονικη ελειπε η Σοφη και η Μαρια.
Την επομενη φορα..
Καλημερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου