Καλή νύχτα -ταδε

Ποίηση: Μάνος Χατζιδάκις

Μουσική: Μιχάλης Καλογεράκης

Φωνή: Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή, 

μιαν άλλη που δε θα υπάρχω, 

μη φοβηθείς

και θα με βρεις είτε σαν άστρο, 

όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα, 

είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει, 

είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς

διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος.

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ’ άστρα

μαζεύονται όλοι οι ποιητές

και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα, 

μασάν χρυσόσκονη, πηδάνε τα ποτάμια

και περιμένουν

να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν, 

να πέσουν μεσ’ στον ύπνο σου, 

να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου, 

να σε ξυπνήσουν και να δεις απ’ το παραθυρό σου

το προσωπό μου φωτεινό

να σχηματίζει αστερισμό, 

να σου χαμογελάει

και να σου ψιθυρίζει

καλή νύχτα

Βύρων Λεοντάρης

Ένας ο βίος κι αγύριστος κι όλα του αμετάκλητα
ό,τι είπαμε και πράξαμε δε σβήνει ούτε ξεγίνεται
μα η μνήμη βολοδέρνει όλο στο κακό.
Γιατί ποιος λογαριάζει το καλό ποιος το θυμάται
το ρίχνεις στο γιαλό και χάνεται
μα το κακό πώς να χαθεί που είναι χαμός
με τίποτε δε σβήνει ούτε ξεγίνεται
για πάντα μένει και μας τυραννάει.

Και δε μιλώ για τύψεις.
Αυτές λίγο -πολύ όλους μας βολεύουν
είναι κρυφές οι τύψεις δεν εκτίθενται και
δεν σε εκθέτουν
δε σου στερούν υπόληψη κι αυτοεκτίμηση
μυθοποιούν τα κρίματά σου και τα παρασταίνουν
μέσα σου περίτεχνα
με νέες πάντα ερμηνείες και εκδοχές
και στο άλλοθι του θεατή του εαυτού σου
νιώθεις σιγά -σιγά να γίνεται η συγκίνησή σου
αισθητική
εν τέλει μια ποιητική του ήθους
κι αν σε τρελαίνουν κάποτε σε ξαγοράρη πήγαινε…

Ντροπή ξέρεις τι είναι κι ένιωσες ποτέ σου;
Αυτή δεν κρύβεται εκτίθεται και σ’ εκθέτει σε
φτυσιές και λιθοβολισμούς
αυτή δεν έχει αντισήκωμα
δεν την καλύπτει τίποτε στο πρόσωπό σου
και στη γυμνή της θέα εξαγριώνονται
όσοι δεν ντρέπονται ή φοβούνται να ντραπούν,
οι ανώδυνοι και ανεπαίσχυντοι κι ειρηνικοί,
και σου χυμούν με λύσσα να σε ξαποστείλουν
σε ανεξιλέωτο θάνατο.

Ντροπή ξέρεις τι είναι κι ένιωσες ποτέ σου;
Ντροπή ν’ ανοίγει να σε καταπιεί η γή
ντροπή που έζησες
στον κόσμο ετούτον.