Αρσένι Ταρκόφσκι

Απ’ το πρωί χτες σε περίμενα

Απ’ το πρωί, χτες, σε περίμενα,
το ΄ξεραν πως δε θα ’ρθεις, το ’χαν μαντέψει.
Θυμάσαι τι όμορφη μέρα ήταν;
Σωστή γιορτή. Δε χρειαζόμουν πανωφόρι.

Ήρθες πια σήμερα, κι η μέρα
βγήκε μελαγχολική, βαριά,
κι έβρεχε, κι ήταν κάπως αργά,
και τα κλαδιά κρύα από τις βροχοστάλες.

.
Η λέξη δεν παρηγορεί, τομαντίλι δε σφουγγίζει.



Πάει πια το καλοκαίρι

Πάει πια το καλοκαίρι,
θαρρείς και δεν υπήρξε.
Στη λιακάδα είναι ζεστά,
μα αυτό δε φτάνει.

Όλα γίναν τελικά,
πέσαν όλα στα χέρια μου
σαν φύλλο πενταπλό,
μα αυτό δε φτάνει.

Ό,τι κακό δε χάθηκε,
ό,τι καλό δεν ήταν μάταιο,
όλα λαμποκοπούν μες στο καθάριο φως,
μα αυτό δε φτάνει.

Η ζωή με περιμάζεψε
σώο μες στη φτερούγα της,
κι η τύχη μου πάντα βαστάει,
μα αυτό δε φτάνει.

Φύλλο δεν κάηκε,
κλαδί δεν τσάκισε...
Καθαρή σαν το γυαλί είναι η μέρα,
μα αυτό δε φτάνει.

Ωδή

Το ψωμί λιγοστό, ο αγέρας λιγοστός,

Τους πάγους, σαν σιρίτι, από τους ώμους να ξηλώσω,

Στον λάρυγγα να μπει ο ακτινοβόλος ουρανός,

Ανάμεσα σε δυο ωκεανούς να γείρω,

Στα πόδια σου από κάτω, καθ’ οδόν,  να ξαπλώσω

Αστρόσκονη στων αστεριών την άμμο να γενώ,

πάνω από σε για να πετούν οι φτερωτοί θεοί

Από λουλούδι σε λουλούδι.

Θα μπορούσες να ‘ρθεις πιο νωρίς

Το ύψος σου να μου δείξεις,

Οι γίγαντες θα μπορούσαν να ‘ρθουν πιο νωρίς

Τη βίβλο σου με λήθη να τυλίξουν

Το νέο μου το όνομα θα μπορούσες πιο νωρίς

Στη γλώσσα σου να επιλέξεις, -

Από τα πέλματά σου κάτω να αναφλεγώ

Για πάντα στην άμμο να χαθώ.

Ωδή δεύτερη

Από το κεφάλι μου κάτω το χέρι σου βάλε

Και μέχρι την αυγή κράτα με

Για την ευτυχία και το βάσανο άντεξε με,

Και ξανά στην κορυφή στείλε με,

Η παγωμένη σου φωτιά

Γαλάζιο αλάτι στο μέτωπο ας κυλά.

Σαν κάτω από το βουνό, σ’ εμέ μπροστά

Θρόιζαν δάση και σιτοχώραφα.

Στα πέλματα από κάτω, φλεγόμενος κορμός, το αίμα

Από τους πρόποδες με το κεφάλι κάτω κυλά,

Το κάθε του κλαδί μαστίγωσε  τη θάλασσα  

Κι έκανε να ξωκείλουν τα καράβια.  

Το πρώιμο σου κάλεσμα αρχικά

Ηχούσε μα δεν εχάθη στα βουνά. . .

Τους άλλους μεταμόρφωνες σ’ αστέρια

με τους θρύλους σου, όπως έκανες κι εμένα.

Ο Αρσένι Αλεξάντροβιτς Ταρκόφσκι γεννήθηκε στο Ελισάβετγκραντ της Ρωσίας στις 24 Ιουνίου 1907