ΜΑΤΣΟΥΟ ΜΠΑΣΟ
Πάει κι αυτό το φθινόπωρο.
δύο φθινόπωρα αγάπη.
Ένα σύννεφο κι ένα πουλί
μεγαλύτερος.
Λυσσομανούσε παγωνιά
το φθινόπωρο όλη νύχτα
πίσω από τα βουνά.
--- ---
Φεύγω κι αφήνω πίσω μου
δύο φθινόπωρα αγάπη.
Παράξενο λουλούδι
ο ουρανός του φθινοπώρου.
Ένας έρημος δρόμος:
νυχτώνει.
Κάποτε, κάποτε, τα σύννεφα
θέτουν εκτός υπηρεσίας
τους ρεμβαστές του φεγγαριού.
--- ---
Βγες έξω να δεις
πως ανθίζουν τα λουλούδια
στη φτώχεια.
--- ---
Αρρώστησα.
Μόνο τα όνειρά μου
συνεχίζουν το ταξίδι
σ' αυτήν την ερημιά.
(το τελευταίο Χαϊκού που έγραψε ο Μπασό, λίγο πριν πεθάνει)
--- --- ---
Ο Μπασό εργάστηκε για ένα διάστημα ως δάσκαλος καλλιγραφίας κοντά σ' ένα νεαρό Ιάπωνα άρχοντα με τον οποίο συνδέθηκε με στενούς δεσμούς φιλίας. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του φίλου και εργοδότη του, βαθύτατα θλιμμένος από την απώλεια, απαρνήθηκε την κοσμική ζωή, εγκατέλειψε την πατρίδα του και άρχισε να περιπλανιέται. Λένε ότι κάποια στιγμή απομονώθηκε σ' ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Κυότο όπου σπούδασε φιλοσοφία και ποίηση. Στη συνέχεια άρχισε να γίνεται γνωστός για τα ποιήματά του και ζούσε από τις χορηγείες φίλων και τις προσφορές των μαθητών που συγκεντρώνονταν γύρω του.
Καλημέρα..
''Ξεπάγιασαν φθινόπωρο
στα χείλια μου
οι λέξεις.''
έγραψε ο Μιχάλης Καλογεράκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου