Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Ρέα Γαλανάκη και Paul Éluard




Κάποτε γράφουν γράμματα γιατί γνωρίζουν

ότι αυτές θα είναι οι τελευταίες που αγαπήσαν
τον ήχο μιας σελίδας καθώς ξεδιπλώνεται
τον ήπιο τρόπο των χεριών που την αγγίζουν
το ίδιο φως απ' το παράθυρο

τη σύμβαση των τυπικών εκφράσεων
την έλλειψη μιας μονολεκτικής απάντησης
την πιθανότητα να ξαναδιαβαστούν σ' άγνωστο χρόνο
την προοπτική τους να γεράσουν με τον παραλήπτη
τη διαιώνιση της διαδρομής από τη μνήμη στην επιθυμία

τη μοναξιά περίπλοκων υπογραφών
τον κίνδυνο όσων αποσιωπήθηκαν
την τρέλα που ενεδρεύει πίσω απ' το μελάνι.

Ένα φλιτζάνι γάλα
κουμπωμένο το παλτό
κι ένα φιλί.
Τα συνοδεύουν ως την πόρτα του ταχυδρομείου.

-συλλογή: Οι τρυφερές-

     ---              ---               ---                 ---

και το ποίημα του 
Paul Éluard αφιερωμένο σ'εκείνη...


Αγάπη μου για να φουντώσουν οι πόθοι μου 
βάλε τα χείλη σου στον ουρανό τις λέξεις σου σαν άστρο 
τα φιλιά σου μες στη νύχτα φλογερά 
και σφίξε τα μπράτσα σου γύρω μου 


Κι όταν δεν είσαι δίπλα μου ονειρεύομαι ότι κοιμάμαι,
ονειρεύομαι ότι ονειρεύομαι 

Δεν υπάρχουν σχόλια: