Της Μαρίνας Γ. Μεϊντάνη
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που προτίμησαν από τις κραυγές τους ψίθυρους του ποιητικού λόγου. «Οφειλή περιπέτειας», όπως είναι ο τίτλος της τελευταίας ποιητικής συλλογής του ποιητή και δικηγόρου από τα Τσικαλιά της ορεινής Μάνης, που ζέστανε με την παρουσία του τη βραδιά.
Δωρικός λόγος και ποίηση ενός πραγματικού δημιουργού, όπως προλόγισε τη βραδιά η Θεοδώρα Λειψιστινού, δημοτική σύμβουλος, πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής του ΒΠΚ και φιλόλογος, αφήνοντας στη συνέχεια τον Βασίλη Νόττα, καθηγητή του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, και τον Ηλία Κουτσούκο, συγγραφέα και δημοσιογράφο, να παρουσιάσουν το έργο του ποιητή αλλά και το ρόλο της ποίησης στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.
Στο ποίημα του Νίκου Μοσχοβάκου «Ποτέ δεν χώρεσα» από την προηγούμενη ποιητική συλλογή του «Πολυετής σβέση φανού» αναφέρθηκε ο Ηλίας Κουτσούκος. Ένα ποίημα που μελοποίησαν και παρουσίασαν τη βραδιά της Παρασκευής στο Βαφοπούλειο μαζί με άλλα ποιήματα τα δύο αδέλφια από την Κρήτη, Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης, σε ένα εκπληκτικό τρίο με τη μουσική απαγγελία της αρχιτέκτονα Σόφης Κασούρη.
«Η κορνίζα δεν χωρεί το πορτρέτο μου/ τα όριά της στερούν την έκφρασή μου/ άσε που το μουντό χρώμα της μου εξανεμίζει το αισιόδοξο βλέμμα/ θραύω λοιπόν την κορνίζα και το πορτρέτο μου μένει ελεύθερο/ έτσι σα σε καθρέπτη ατενίζω το είδωλό μου/ χωρίς περιορισμούς, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς αισθητικές ασάφειες/ Είμαι εγώ αυτός/ όπως ακριβώς σας φαίνομαι /με απροσδιόριστα σύνορα, με αδιευκρίνιστες προθέσεις/ έτοιμος να εναντιωθώ σε επιλεγμένες προσαρμογές και εντοιχισμούς ανάγκης/ Ποτέ δεν χώρεσα σε κορνίζα το πορτρέτο μου».
Στο ποίημα του Νίκου Μοσχοβάκου «Ποτέ δεν χώρεσα» από την προηγούμενη ποιητική συλλογή του «Πολυετής σβέση φανού» αναφέρθηκε ο Ηλίας Κουτσούκος. Ένα ποίημα που μελοποίησαν και παρουσίασαν τη βραδιά της Παρασκευής στο Βαφοπούλειο μαζί με άλλα ποιήματα τα δύο αδέλφια από την Κρήτη, Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης, σε ένα εκπληκτικό τρίο με τη μουσική απαγγελία της αρχιτέκτονα Σόφης Κασούρη.
«Η κορνίζα δεν χωρεί το πορτρέτο μου/ τα όριά της στερούν την έκφρασή μου/ άσε που το μουντό χρώμα της μου εξανεμίζει το αισιόδοξο βλέμμα/ θραύω λοιπόν την κορνίζα και το πορτρέτο μου μένει ελεύθερο/ έτσι σα σε καθρέπτη ατενίζω το είδωλό μου/ χωρίς περιορισμούς, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς αισθητικές ασάφειες/ Είμαι εγώ αυτός/ όπως ακριβώς σας φαίνομαι /με απροσδιόριστα σύνορα, με αδιευκρίνιστες προθέσεις/ έτοιμος να εναντιωθώ σε επιλεγμένες προσαρμογές και εντοιχισμούς ανάγκης/ Ποτέ δεν χώρεσα σε κορνίζα το πορτρέτο μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου