Καρυωτάκης Κώστας

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει 

στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. 

Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση 

μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού 

θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού, 

και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράση.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα, 

σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά, 

ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα, 

οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά. 

Για να μας δεχθή κάποια λαίδη τρυφερά, 

έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλλου ο γύρος 

άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν, 

τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος 

το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν. 

Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν -- 

ήρωες σταυροφοόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει 

από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής, 

κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάση 

νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής -- 

τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης, 

και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάση. 

ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΑΛΑ...

Οταν κατέβουμε τη σκάλα τι θα πούμε 

στους ίσκιους που θα μας υποδεχτούνε, 

αυστηροί, γνώριμοι, αόριστοι φίλοι, 

μ' ένα χαμόγελο στ' ανύπαρκτα τους χείλη;

Τουλάχιστον δωπέρα είμαστε μόνοι. 

Περνάει η μέρα μας, η άλλη ξημερώνει, 

και μες στα μάτια μας διατηρούμε ακόμα 

κάτι που δίνει στα πράγμα χρώμα.

Αλλά εκεί κάτου τι να πούμε, πού να πάμε; 

Αναγκαστικά ένας τον άλλον θα κοιτάμε, 

με κομμένα τα χέρια στους αγκώνες, 

ασάλευτοι σαν πρόσωπα σε εικόνες.

Αν έρθη κανείς την πλάκα μας να χτυπήση, 

θα φαντάζεται πως έχουμε ζήσει. 

Αν πάρη ένα τριαντάφυλλο ή αφίση χάμου, 

το τριαντάφυλλο θα 'ναι της άμμου.

Κι αν ποτέ στα νύχια μας ανασηκωθούμε, 

τις βίλλες του Posillipo θα ιδούμε, 

Κύριε, Κύριε, και το τερραίν του Παραδείσου 

όπου θα παίζουν crieket οι οπαδοί σου.--

SIE LIEBTEN SICH BEIDE...

(Heinrich Heine)
Μετάφραση του Καρυωτάκη.

Αγάπαγαν ο ένας τον άλλονε, 

μα δίχως γι' αυτό να μιλήσουν. 

Με μίσος αλλάζανε βλέμματα, 

κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν.

Εχώρισαν έπειτα, φύγανε 

μες στ' όνειρο μόνο ειδώθηκαν. 

Πεθάνανε πια και δεν έμαθαν: 

εμίσησαν, ή αγαπηθήκαν;


Για περισσότερα μεταφρασμένα ποιήματα απο τον Καρυωτάκη :εδω