Zacqes Prevert.

Φωτ. Ελένη Ψιλλάκη


Ο Κήπος

Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια
Δεν θα'φταναν
Για να μιλήσω
Το δευτερόλεπτο της αιωνιότητας
Που με φίλησες
Που σε φίλησα
Ένα πρωί μες στο χειμωνιάτικο φώς
Στο Πάρκο
Πάνω στη γή
Στη γη που ειναι εν' άστρο.

Paris at night.

Τρία σπίρτα ένα ένα αναμμένα μες στη νύχτα
Το πρώτο για να δω ολόκληρο το πρόσωπο σου
Το δεύτερο για να δω τα μάτια σου
Το τελευταίο για να δω τα χείλη σου
Και το βαθύ σκοτάδι να μου τα θυμίζει όλα αυτά
Καθώς σε έσφιγγα στην αγκαλιά μου.

Zacqes Prevert.


Στον Μάνο Πετράκη..