Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Άρης Μανουράς






Τι αξίζει το μεγαλύτερο θέατρο
μπροστά στην καθημερινή ζωή;
Πέφτουμε από την οροφή του κτιρίου
στο πάτωμα, κομματιασμένοι,
σε δόσεις
που δεν θα ξεπλητωθούν ποτέ.
               (Άρης Μανουράς)


ΑΡΝΗΣΗ

Ποιό τ' όφελος αν γράφουμε
λιγόστιχα ποιήματα.
Τι κι αν η ζωή με δυο λέξεις
ως το μεδούλι σε τρυπά,
ξεσχίζει τις σάρκες και το εγώ σου.
Πρέπει να φύγω
όσο γίνεται
πιο γρήγορα.
Δεν είναι η πλάση τούτη φιλική
μήτε δική μου στο ελάχιστο
και δεκάρα δε δίνω γι' αυτή.
Τα πάντα είν' ένα κλειστό μπουμπούκι
που ποτέ δεν θ΄ανοίξει.
Πρέπει να φύγω
όσο είναι ακόμα δυνατόν.
Οι υποθέσεις καλά πήγαν φέτος
παράπονο κανείς δεν έχει, εκτός,
απ' αυτούς που κατατρέχει η ατυχία.
Μα γι' αυτό κανείς δεν φταίει.
Αλήθεια όλα είναι σοφά φτιαγμένα.
Πρέπει να φύγω
Ίσως τώρα, πριν
τελειώσει το τραγούδι.
Σφίγγει γύρω μου ο κλοιος
μιας ψεύτικης κι ανέλπιστης επιτυχίας
Τυραννισμένης κι αληθινής μαυρίλας
σφίγγει γύρω μου ο κλοιος
Δεν διστάζω.
Μαέστρο, το ραβδί
δεν σου χρειάζεται
Ορχήστρα δεν υπάρχει
Φεύγω.
(Άρης Μανουράς)

Δεν υπάρχουν σχόλια: